حکایت این روزها......

این روزها همه فعالیتهایم در همه زمینه ها نسبت به گذشته کمتر شده است. این را به فال نیک می‌گیرم و سعی می‌کنم این مدت را به بهترین نحو ممکن به مسائل شخصی که کمتر به آن‌ها پرداخته‌ام، اختصاص دهم.

 قرارگاه هم این روزها سوت و کور است. دلیلش بی قراری من است و بس. شعار قرارگاه این است: جایی برای بی قراری‌ها. ولی مسئله فراتر از آن است که با نوشتن در قرارگاه فروکش کند. این هم دلیل برای دوستانی که از چرایی عدم ارسال پست می‌پرسیدند.

التماس دعا

 

نوکر ارباب

خیلی زود گذشت از روزی که مهدی را شناختم تا زمانی که برای رسیدن به سیدالشهدا ما را ترک گفت.انگار همین دیروز بود، بعد از نهار سوار اتوبوس شدیم برای زیارت منطقه بعدی. چه قدر شوخ بود این پسر. با سبک حاج محمود کریمی شروع کرد به خواندن: با ناله ی چفیه...................

دانلود صوت مهدی

فقط برای خریدن عرق کاسنی

 

دوران سوم دبیرستان از یکی از رفقا که الآن در دانشگاه بندر عباس مشغول تحصیل است، شنیدم که یک تاجر عرب برای ساخت یک فروشگاه زنجیره‌ای در محله علی آباد شهرری سرمایه‌گذاری کلانی کرده است.

آبرو مهم تر از وظیفه

                                                                                                                                                                                دی وی دی ها کنار هم چیده شده اند، و منتظرند تا عابران غافل برای لحظه ای لذت به اصطلاح گلچینشان کنند. به نگاه چپ چپ به فروشنده رد میشوم و نگران حال انسانی هستم که با دیدن این ها روح لطیف خود را آلوده می کند. میدانستم اگر تذکر هم  دهم فایده ای ندارد. در عین نا امیدی از اثرگذاری، ناگهان به یاد کیوسک پلیس نزدیک میدان افتادم، فاصله اش یک خط عابر پیاده بود. راهم را کج کردم و به سمت 2 افسری که کنار کیوسک ایستاده بودند، رفتم و به یکی از آن ها ماجرا را گفتم و پاسخ او این بود: میدونی اگه من با این لباس برم تذکر بدم مردم چه فکری میکنند، بعدشم حوزه اعمال نفوذ ما  تا سر این میدونه و از این جا به بعد حوزه کلانتری فلانه، شما برو من میرم تدکر میدم. 

آهی کشیدم و به راه خود ادامه دادم، و به زمانی فکر کردم که همین پلیس، جوانی را که امروز از دی وی دی ها خرید، به جرم شرکت در پارتی دستگیر می کند.
داستانی واقعی البته با کمی تخیل.